ساخت قطعات و محصولات با اپوکسی
ریخته‌گری رزین یکی از روش‌های ریخته‌گری پلاستیک است که در آن قالب با مذاب رزین ترکیبی پُر و سپس سرد و سخت خواهد شد. این روش معمولاً برای تولید تعداد پایین قطعات مانند تولید نمونه‌های صنعتی استفاده می‌شود. همچنین این روش در دندان‌پزشکی نیز کاربرد دارد. این روش توسط افراد علاقه‌مند غیرحرفه‌ای با سرمایهٔ کم قابل انجام است. همچنین می‌توان برای ساخت اسباب‌بازی‌ها، مدل‌ها یا اَشکال تزیینی از این روش بهره برد. همچنین یکی از کاربردهای مهم این روش تولید جواهرآلات در تعداد پایین است.
رزین ترکیبی در این فرایندها نقش مونومر را ایفا می‌کند؛ به این صورت که پلاستیک را به پلیمرهای ترموست تبدیل می‌کند. در حین انجام فرایند، رزین ترکیبیِ مذاب تبدیل به پلیمر می‌شود؛ در نتیجه، مذاب سخت می‌شود و به جامد تبدیل می‌گردد.
رزین‌های تک مونومر می‌توانند در فرایندهایی استفاده شوند که به تولید هوموپلیمرها (پلیمرهایی که فقط شامل یک نوع پلیمرند) بینجامد. در این کاربرد، عامل پخت با رزینی که شامل مادهٔ از بین رونده به نام “کاتالیزور ” ترکیب می‌شود که باعث تولید رادیکال‌های آزاد می‌شود. این رادیکال‌های آزاد عامل شروع واکنش‌های زنجیره‌ای پلیمری شدن هستند. همچنین ریخته‌گری رزین می‌تواند به وسیلهٔ رزین به همراه یک مذاب “سخت کننده” با مقدار تقریباً برابر انجام شود. این فرایند برای تولید پلیمرهای دوتایی استفاده می‌شود. پلیمرهای دوتایی شامل دو نهاد شیمیایی متفاوت درمولکول پلیمر است که به صورت متناوب تکرار می‌شوند.