روش‌های تهیه‌ی پروتوتایپ به دو نوع عمده تقسیم می‌شوند. روش‌های با دقت بالا و روش‌های با دقت پایین.

پروتوتایپ با دقت پایین

در این روش، کاربردِ نمونه‌ی اولیه یا نمونه‌های مشابه آن، مورد آزمایش قرار می‌گیرد. مثلا ممکن است یک نمونه‌ی ناقص که تنها شامل برخی ویژگی‌های طرح نهایی است مورد آزمایش قرار گیرد، یا نمونه‌ای که از موادی متفاوت از آنچه برای ساخت نمونه‌ی نهایی به‌کار می‌رود، مانند فایبر،چوب، پلاستیک، کاغذ یا فلز ساخته ‌شده است. پروتوتایپ‌های با دقت پایین، نمونه‌هایی هستند که با هزینه‌ی اندک و به‌سادگی تهیه می‌شوند یا تنها تجمسی از طرح نهایی هستند.

.مزیت‌های پروتوتایپ با دقت پایین:
سرعت بالا و هزینه‌ی پایین؛
امکان ایجاد تغییرات در زمان کم و آزمایش‌های پی‌در‌پی؛
در دسترس بودن؛
به‌جای تمرکز بر جزئیات پنهان در حین تغییرات کند و تدریجی، با کمترین هزینه و وقت به طراح دیدی کلی از محصول می‌دهد؛
فارغ از توانایی و میزان تجربه، هر کسی می‌تواند یک نسخه‌ی ابتدایی از یک محصول تهیه کند و نظر کاربران و طرف‌های درگیر را بسنجد؛
فرایند تفکر طراحی را تقویت می‌کند.

پروتوتایپ با دقت بالا

پروتوتایپ‌های با دقت بالا از نظر ظاهر و عملکرد شباهت بیشتری به محصول نهایی دارند. به‌طور مثال نمونه‌ی پلاستیکی سه‌بُعدی با اجزای متحرک (که امکان کار با نمونه را به‌شکلی مشابه استفاده از محصول پایانی به کاربر می‌دهند) در مقایسه با یک نمونه‌ی چوبی قابل‌اعتمادتر است. به‌همین شکل، نمونه‌ای از یک سیستم نرم‌ افزاری که با ابزاری مانند Adobe Illustrator ارائه می‌شود، خیلی با دقت‌تر از نمونه‌ای است که روی کاغذ توصیف شده است.

مزیت‌های پروتوتایپ با دقت بالا:افرادِ درگیر پیوسته تجسم ذهنی‌شان را در واقعیت می‌بینند و می‌توانند درباره‌ی قابلیت تأمین خواسته‌ها و نیازهایشان تصمیم بگیرند؛داده‌های حاصل از آزمایش این نمونه‌ها توسط کاربران اعتبار و کاربردپذیری بالاتری دارند. هرچه پروتوتایپ به نمونه‌ی نهایی نزدیک‌تر باشد، تیم طراحی می‌تواند با اطمینان بیشتری به واکنش کاربر به محصول و برهم‌کنش آنها نسبت به یکدیگر تکیه کند.عیب‌های پروتوتایپ با دقت بالا:معمولا زمان طولانی‌تری برای تهیه‌ی آنها نیاز است؛هنگام کار با نمونه، کاربران تمایل بیشتری به نظر دادن درباره‌ی ویژگی‌های ظاهری و سطحی دارند؛پس از صرف ساعت‌ها و روزها برای تهیه‌ی یک نمونه‌ی دقیق و مشابه محصول اصلی، معمولا طراحان میلی به ایجاد تغییرات جدید نشان نمی‌دهند؛پروتوتایپ‌های نرم‌ افزاری معمولا درباره‌ی کیفیت و جذابیت محصول نهایی تأثیر نادرستی بر کاربران می‌گذارند؛ایجاد تغییرات د�